‘We wonen in een heel gezellige buurt’

Hans en Henny Vrees – Purmerend

De Amsterdammer Hans Vrees (71) en de Limburgse Henny (64) wonen 32 jaar in hun huis in Purmerend. Ze hebben 2 zoons en die zijn allebei opgegroeid in dit huis. Ook woonden er verschillende honden in huize Vrees; van een ruwharige dwergteckel tot een Engelse buldog. “Sinds een jaar hebben we Irish,” vertelt Hans. Irish is een bruinharige labradoodle van 6 jaar. “We hebben 5 honden gehad. Maar zij is het liefste.”

Sinds een paar weken staat er een traplift op de trap. Nu gebruikt Irish die nog het meest. “Ze moet een paar keer per week geborsteld of geblazen worden”, vertelt hondenliefhebber Henny. “Ik heb zo’n waterblazer, dan ziet ze er weer mooi uit.” Omdat Henny de hond boven mooi maakt, is de traplift ideaal. “Ik zet haar dan op de stoel, want om haar naar boven en beneden te tillen is best zwaar. Gelukkig blijft ze gewoon netjes zitten.” Hans legt het verder uit: “En traplopen kan ze niet, want dat heeft ze nooit geleerd.”

Een traplift voor als hij weer thuis is

Eigenlijk informeerde Henny naar de mogelijkheden voor een traplift toen haar man in het ziekenhuis lag; Hans werd geopereerd aan zijn darm. “Daarvan is hij nog aan het herstellen”, vertelt Henny “Hij heeft chemo gehad om de tumor, die groeide van zijn dikke darm over zijn twaalfvingerige darm, zo klein mogelijk te maken. Daarna werd hij geopereerd. De operatie is technisch gezien gelukt. Maar de volgende dag was er een darm geknapt.” Dat zorgde onder andere voor een bloedvergiftiging waardoor Hans weken in het ziekenhuis heeft gelegen. Gelukkig ging het daarna beter en mocht hij herstellen in het revalidatiecentrum.

“Ik ben schoon verklaard. Wel ben ik soms nog moe, vooral ’s middags”, vertelt Hans nuchter. Uiteindelijk is de traplift pas geplaatst toen Hans weer thuis was. Hij gebruikt de lift (nog) niet vaak, want na de revalidatie gaat het gelukkig goed. Henny gebruikt de lift zelf wel heel af en toe, bijvoorbeeld als ze ’s avonds moe is. “Als hij er dan toch staat.” lacht ze. “We zijn er in elk geval heel blij mee. En het geeft onze kinderen rust. Die hebben nu het idee ‘nu hoeven jullie hier niet weg.’”

‘Waarom zou ik weggaan?’

De traplift staat er nu dus vooral zodat Hans en Henny nog lang in hun huis kunnen blijven wonen. Want, zo vertelt Hans, dat willen ze graag. “Kijk, we wonen niet in een huis met een grote oprijlaan, maar we wonen in een heel gezellige buurt. We hebben goede buren waar we op kunnen bouwen. En we hebben de hele woning opgeknapt. Dus waarom zou ik weggaan?”

Hoewel Henny zelf uit Limburg komt, wil ook zij niet meer terug. Haar familie woont nog in Limburg. “Dus ik ga wel af en toe bij mijn familie op visite. En we spelen ook lekker toerist daar. Dan gaan we naar Vaals, Maastricht en het Drielandenpunt.” Ze vertelt waarom ze niet meer terug wil: “Onze kinderen wonen hier. De jongste woont hier zelfs maar 5 minuten vandaan. We passen 2 dagen in de week op zijn meiden.” Beide zoons werken in de IT-branche, dat is erg handig vertelt Hans. Bijvoorbeeld als er een nieuwe tv of een bel met videocamera moet worden geïnstalleerd. “Wij hebben geen idee hoe dat werkt”, zegt hij lachend.

Driekwart van de wereld

Als het even kan, reizen Hans en Henny niet alleen naar Limburg. Henny: “We reizen veel; driekwart van de wereld hebben we gezien.” Henny, die als bedrijfsleidster bij een supermarkt werkte, ging eerder met pensioen. En ook Hans is klaar met werken. Hij werkte bij een beveiligingsbedrijf als teamleider. Nu hebben ze lekker de tijd om te kunnen reizen. “Eerst gingen we mee met rondreizen. Maar de laatste paar jaar vinden we het cruisen geweldig.” Irish mag dan lekker logeren bij een goede vriend van Hans en Henny, die ook zo’n hondenliefhebber is.