In 1951 zijn we hier komen wonen

Mevr. Delfgaauw

Mevrouw Delfgaauw (94): “In 1951 zijn we hier komen wonen, nu bijna 65 jaar geleden. Om in huis te komen moet ik twee hoge steile trappen op. Dat ging wel als ik twee leuningen vast kon pakken. Met een boodschappentas erbij ging dan niet. Ik had steeds vaker het gevoel dat ik achterover kon vallen. Dat was voor mij de aanleiding om een traplift te nemen.

In het blad van ANBO stond een advertentie van Otolift. Dat leek me wel wat. De gemeente adviseerde me om te verhuizen want een traplift werd niet vergoed. Bij de ANBO was net een fonds opgericht voor ouderen. Dat heb ik aangeschreven. Al snel kreeg ik een telefoontje dat er iemand zou komen kijken voor de traplift. Een tijdje hoorde ik niets. Toen kwam het bericht dat de Otolift geplaatst zou worden. Natuurlijk wilde ik eerst weten hoeveel dat kostte en hoe ik dat moest betalen. Omdat het fonds net opgericht was en ik de eerste aanvraag deed, kreeg ik de lift gratis. Ik ben daarvoor ook nog bij het televisieprogramma Kassa geweest. Daar heb ik nog foto’s van op mijn IPad.

Een huis vol herinneringen

Er zitten veel herinneringen in dit huis, de kinderen zijn er groot geworden. Ik zit hier heerlijk met uitzicht op de gracht. Er is altijd iets te zien. Regelmatig ga ik met mijn rollator naar buiten. Ik doe zelf mijn boodschappen en ga iedere dag naar de kerk. Dat is gelijk mijn loopje. Ik ben zielsgelukkig met de Otolift.”