Heeft u ons gratis informatiepakket al ontvangen?
Petra van de Bunt – Eerbeek
Na een lelijke val van de trap besloot Petra van de Bunt dat er een traplift moest komen in haar huis in Eerbeek. De keuze voor Koninklijke Otolift was snel gemaakt. “We hebben de andere partij afgebeld.”
Haar kinderen adviseerden Petra al eerder om een traplift te laten installeren in haar huis in het Gelderse Eerbeek. “Maar ik kom nog boven, waarom zou ik een traplift nemen?”, was de reactie van Petra. Na een lelijke val, de derde in korte tijd, ging Petra alsnog overstag. “Ik had mijn schoenen al aan maar het klittenband nog niet vast. Ik stond bovenaan de trap en ik wilde mijn been op de eerste trede zetten. Mijn schoen schoot uit en ik gleed op mijn sok de eerste vijf treden naar beneden.” Ze brak gelukkig niets maar hield er een donkerpaarse onderrug aan over. De val was een keerpunt. “Ik dacht: ‘Nu moet er een traplift in.’” Zoon Remco vroeg diverse brochures aan. “De adviseur van Otolift was een alleraardigste meneer, de keuze was snel gemaakt. We hebben de andere partij afgebeld.”
Met de leeftijd komen de gebreken, ervaart Petra: “Bij elke stap die ik zet denk ik na over hoe ik mijn voeten neerzet. Terwijl je vroeger gewoon met twee wasmanden in je handen de trap op en af liep.” De val van de trap was de derde in korte tijd. Petra: “De eerste keer liep ik met mijn stok naar de schuur om mijn rollator te halen. Mijn voet klapte dubbel, daar lag ik. De tweede keer was ik boven. Ik leunde op de wasmachine en gleed uit. Het vervelende is dat ik niet meer zelf overeind kom.”
In de moderne woonkamer vallen de vele kattenbeelden gelijk op. Van groot naar klein, abstract of levensecht. “Mijn kleinzoon heeft ze eens geteld, het zijn er meer dan honderd.” Petra zou graag weer een echte kat hebben, maar dat gaat helaas niet meer. Remco, dochter Marjolein en schoondochter Hermien helpen waar het kan. “Mijn kinderen hebben zelf ook twee kinderen. Remco heeft twee zonen en Marjolein een jongen en een meisje.” Zoon en schoondochter wonen om de hoek en komen vaak langs. Ze doen geregeld de boodschappen, Petra gaat eens per week bij hen eten. Ook de buren houden een oogje in het zeil. “Eerbeek is echt een dorp; iedereen kent iedereen, maar dat heb ik nooit als vervelend beschouwd”, vertelt Petra, die op haar 38ste samen met haar man vanuit Utrecht verhuisde naar Gelderland. “Ik zou nooit meer naar een stad willen, ik mis het totaal niet.”
Petra woont inmiddels een halve eeuw in haar huidige woning. “Deze huizen werden vijftig jaar geleden gebouwd. Wij zijn er toen als eerste in komen wonen.” Zelf wil Petra niet verhuizen: “Door de lage woonlasten heb ik het geld om leuke dingen te doen. Maar als ik zou verhuizen, ben ik zo honderden euro’s per maand meer kwijt. Dan kan je niet meer zomaar naar het theater of het restaurant.” Om zelfstandig te kunnen blijven wonen maakt Petra gebruik van verschillende hulpmiddelen. “Je begint met een stok, dan een rollator, dan een rolstoel, een binnenrollator, een scootmobiel, een traplift en dan een personenalarm. Het zijn wel allemaal stappen hoor. Maar goed, het is fijn dat het er allemaal is.”
Meer klantverhalen
