Heeft u ons gratis informatiepakket al ontvangen?
Riet en Gerard Kamphuis – Silvolde
Het is vroeg in de morgen als de postbode met een langwerpig pakket aan de deur staat van een twee-onder-een-kapwoning in Silvolde. “Eerst dacht ik: dat is een stuk van de traplift”, vertelt Riet Kamphuis (85). Maar als haar man Gerard (85) het openmaakt, blijkt er geen trapliftonderdeel in te zitten maar een spandoek met een grote gouden ‘50’ erop. Een cadeau van hun jongste dochter omdat ze al 50 jaar in hun huis wonen.
Riet en Gerard wonen al 57 jaar in de Achterhoek, maar ze zijn allebei geboren en getogen in Twente. De liefde voor Twente is nooit weggegaan. Zo praten Riet en Gerard altijd Twents als ze samen zijn. “Je woont in de achterhoek maar je blijft gewoon een Twentenaar”, vertelt Riet. “De laatste regel van het Twentse volkslied zegt het al: Ons hart blijft toch altijd in Twente.”
De reden dat de familie Kamphuis verhuisde was de baan die Gerard aangeboden kreeg. Hij werd docent Frans op de middelbare school in Silvolde. Bij de baan hoorde een klein huis in het dorp. Maar toen dat na 7 jaar te klein werd, verhuisden ze naar hun huidige woning.
Hoewel Twente nog steeds in hun hart zit, zijn Riet en Gerard nooit terugverhuisd. Vooral vanwege hun kinderen vertelt Riet: “Onze kinderen zijn hier allemaal geboren en 3 van hen wonen hier nog in de buurt.” Ook de goede band met de buren zorgt ervoor dat zij hier graag blijven wonen. “Als we hulp nodig hebben, zijn de buren er altijd. Zoals die keer toen ik viel in de keuken. Ik belde de buurman op en die kwam mij toen helpen.”
Om toch een beetje van Twente mee te nemen naar Silvolde, heeft Gerard het gevelteken van zijn ouderlijk huis nagemaakt. Deze pronkt nu in de woonkamer. Gerard: “In het Twents heet dat ook wel ‘de geest’. Die moet het huis beschermen.”Op de nok van de oude boerderijen in Twente staan houten planken waaruit verschillende vormen zijn gezaagd, zoals harten, kruizen, ankers en dieren. Een boerderij kreeg zijn eigen teken met unieke betekenis. Gerard maakte ook een gevelteken voor zijn huis in Silvolde. Die staat alleen niet op de nok, maar hangt naast de voordeur.
Nu Gerard en Riet ouder worden, merken zij dat sommige dingen wat lastiger worden of minder snel gaan. “Op onze leeftijd mag er wel iets beginnen te haperen”, zegt Riet. Zelf heeft zij moeite met het op- en aflopen van de trap. Om boven te komen, moet zij haarzelf aan haar armen omhoogtrekken. Ze houdt zich dan vast aan de leuning en de spil van de wenteltrap. Ze is dan ook blij dat ze nu makkelijk naar boven kan met de traplift: “Ik zou de lift echt voor geen geld meer willen missen. We hebben hem nu 3 weken en ik ben nooit meer zonder naar boven gegaan.”
Gerard loopt nog zelf naar boven, ook al is hij een paar maanden terug gevallen in de slaapkamer. “Ik heb toen een paar ribben gebroken en gekneusd”, vertelt hij. Ook heeft de val ervoor gezorgd dat een rugwervel is ingezakt. Zijn ribben zijn inmiddels genezen, maar zijn rug zal volgens de arts waarschijnlijk niet herstellen. Toch werkt hij nog steeds graag in de tuin en zorgt voor zijn Oost-Indische duiven.
“Het duurt niet lang voordat hij de traplift ook zal gebruiken”, zo denkt Riet. “De lift is dan ook aangepast voor ons allebei.” Gerard: “Mijn benen zijn behoorlijk lang, zoals alle Kamphuisers dat hebben. Dus hebben ze de rail verder doorgelegd op de overloop.” Zo kan hij ook makkelijk en veilig naar boven en beneden.
Meer klantverhalen
