Heeft u ons gratis informatiepakket al ontvangen?
Theo en Annie van Mierlo – Someren
“Toen ik de brochure bekeek, wist ik gelijk dat de traplift blauw werd”, vertelt Annie van Mierlo (77). De Otolift traplift staat op de trap in de blauw met witte gang van een ruime boerderijwoning in Someren. Het blauw van de trapliftstoel wordt versterkt door de blauwe kaarsen en de vazen op het kastje tegenover de trap. De kleurencombinatie zorgt ervoor dat de traplift mooi aansluit op het interieur.
Annie loopt zelf de trap nog op, maar haar man Theo (82) gaat dagelijks naar boven en beneden met de traplift. Sinds hij twee jaar geleden een herseninfarct heeft gehad, gaat lopen steeds lastiger. Daarbij is hij regelmatig duizelig. Dat maakt traplopen voor hem moeilijk en het geeft hem een onveilig gevoel. “Ik weet van mijzelf dat ik ’s morgens duizelig ben. Bij de trap was dat gevaarlijk, want als je valt, heb je zo een gebroken arm”, vertelt hij.
Annie herinnert zich de nacht van het herseninfarct nog goed: “‘Ik durf niet meer naar beneden’ zei hij eerst. Uiteindelijk zijn we aan tafel gaan zitten. Toen ik thee voor hem neerzette, pakte hij het kopje niet vast, maar greep hij langs het oor. Toen heb ik de dokter gebeld.” Gelukkig waren de artsen er op tijd bij. “In het begin liep hij beter dan nu. Maar het is steeds slechter geworden. Daarbij is hij nu in de ochtend vaak duizelig en ’s avonds snel moe. De leeftijd speelt daarin natuurlijk ook mee”, legt Annie uit. De traplift vinden ze dan ook ‘ideaal’. Theo kan nu veilig in hun eigen huis blijven wonen.
Al 55 jaar wonen ze in hun woning. Theo kreeg een deel van de grond van zijn vader en liet er een huis op bouwen. Zijn vader was als boer eigenaar van een stuk grond in Someren. Toen het huis af was, trouwde Theo met Annie en gingen zij samenwonen in de boerderij. Inmiddels hebben zij het al meerdere keren verbouwd. “Na 10 jaar hebben we op de plek van de stoep de keuken eraan gezet, en in 1989 het kantoor aan de andere kant. Later, in 1998 kregen we weer een nieuwe keuken, met erker.” De boerderij is als het ware meegegroeid met de familie Van Mierlo. Daar genieten Theo en Annie nog steeds met volle teugen van: “Vrijheid is blijheid.” Zo ervaren zij het huis in Someren. Het uitzicht vanuit de erker en de ruimte vinden ze heerlijk.
Net als zijn vader werd Theo boer. Achter de boerderij werden enkele stallen gebouwd voor koeien en varkens. Maar een aantal jaar terug werd het werk op de boerderij te zwaar, waardoor ze besloten om te stoppen met het veebedrijf. De hond Citha is nu het enige dier op de boerderij. ’s Ochtends loopt Annie graag samen met haar een rondje over het erf. De varkens- en koeienstallen hebben nu een ander doel: er worden nu caravans gestald. “Daarvan heb je gelijk een beetje aanloop”, vertelt Annie. Na een telefoontje halen of brengen de eigenaren hun caravans, zodat er regelmatig mensen op het erf zijn.
Naast de caravaneigenaren die regelmatig aankomen, krijgen Theo en Annie ook vaak bezoek van hun zoon, 2 dochters en 8 kleinkinderen. “Gisteravond hebben de kleinsten hier nog pannenkoeken gegeten. En vanmiddag komt een van de oudere kleinkinderen nog langs.” Het voormalige kantoor is gevuld met speelgoed voor de jongste kleinkinderen. “Zij moeten zich ook thuis voelen als ze hier komen.” Zelf hopen zij zich ook nog een lange tijd thuis te voelen in de boerderij waar zij altijd samen hebben gewoond.
Meer klantverhalen
